Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Η τηλεοπτική διαδρομή της Ειρήνης Χαραλαμπίδου μού θυμίζει την πορεία χωριατοπούλας η οποία, μετά την άφιξή της, από το αγροτοποιμενικό περιβάλλον της κοινότητάς της, στην πόλη, αισθάνεται (ή της υποδεικνύεται) ότι πρέπει να λουστράρει την εικόνα της και με ολίγην δόσιν κουλτούρας, πρέπει να αναδίδει “πνεύμα και καλλιτεχνίαν” για να είναι in. Εφοδιάζεται λοιπόν με ένα δυο βιβλία ατάλαντων νεοκυπρίων ποιητών (θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου)  και νομίζει ότι έτσι απηχεί το σύγχρονο πνεύμα, την καινοτόμο και προοδευτική διάσταση των πραγμάτων, απέκτησε, λοιπόν, κουλτούρα και λούστρο καλλιτεχνίας, μ’ αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι έχει γίνει η θεσπέσια γυναικεία παρουσία της πόλης.

Παρομοίως και η τηλεοπτική διαδρομή της Ειρήνης Χαραλαμπίδου. Μετά το «Ευχάριστο Σαββατόβραδο», φτηνό και λαϊκιστικό, αποφάσισε να μπει και σε σοβαρά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα, να γίνει η τηλεοπτική κουλτούρα της Κύπρου, έτσι πήρε την εκπομπή «Το συζητάμε». Όμως η εκπομπή αποδείχτηκε  μια εκπομπή προ-κατ, προκατειλημμένη για να οδηγήσει τα πράγματα διατεταγμένα σε κάποιες κατευθύνσεις και συμπεράσματα, να εμβολιάσει με τα ετοιματζίδικά της τις στάσεις και νοοτροπίες για το Κυπριακό. Οι επιλογές των θεμάτων, ο τρόπος παρουσίασης, η σύνθεση της ομάδας των προσκεκλημένων, οι συνεχείς παρεμβάσεις της τηλεπαρουσιάστριας δεν γίνονται για να εξαχθούν συμπεράσματα και να γονιμοποιηθούν προβληματισμοί από μια ζωντανή και ελεύθερη συζήτηση αλλά για να εδραιωθεί το ήδη αποφασισμένο ή διατεταγμένο, μέσα στο κεφάλι της τηλεπαρουσιάστριας, ως ορθό. Έτσι η εκπομπή της μπάζει από παντού νερά, γενικά τα θαλάσσωσε, “Το συζητάμε” έγινε το ευχάριστο Σαββατόβραδο της κυπριακής ιστοριογραφίας και πολιτικής.

Παρακολουθώντας την εκπομπή της διαπιστώνεις τις βασικές συνισταμένες που τη χαρακτηρίζουν:

Α) Υπονόμευση όλων των ερεισμάτων που δίδουν περηφάνια στον Έλληνα της Κύπρου, έτσι μπορεί να υποκύψει πιο εύκολα στα σχέδια που μεθοδεύονται. Με κάθε τρόπο πρέπει να μειωθεί η αξία κάθε κυπριακού αγώνα, οι συνεκτικοί δεσμοί του κυπριακού ελληνισμού, η ιστορική του περηφάνια, η εθνική και πολιτιστική του ταυτότητα.

Β) Η δημιουργία ενοχών στον Κυπριακό Ελληνισμό. Τα οποιαδήποτε αρνητικά μιας ανώμαλης ιστορικής περιόδου υπερτονίζονται και υπερπροβάλλονται όχι για να βοηθήσουν στην πληρέστερη και ολική κατανόηση μιας εποχής αλλά για να λειτουργούν ως αυτονομημένο και προεξάρχον γεγονός που θα δίνει το τελικό στίγμα και θα χαρακτηρίζει το γενικό. Γιατί πρέπει ο Κυπριακός Ελληνισμός από θύμα να αισθάνεται θύτης, να χάσει την αίσθηση του αδικημένου, πρέπει να εμβολιαστεί με την αίσθηση ότι είναι φταίχτης. Με τον τρόπο αυτό θα δεχτεί τη λύση που του ετοιμάζουν, κι αν ακόμη αισθάνεται ότι  είναι  άδικη  και ετεροβαρής πρέπει να συμφωνήσει γιατί  αυτή του αξίζει ύστερα από τόσα λάθη και ένοχες καταστάσεις που μπλέχτηκε. Ότι έφταιξε άρα πρέπει να πληρώσει.

Η εκπομπή της παράγει πολίτες που μένουν στο έλασσον, το απομονωμένο, στο μικρό, μένουν στην ψηφίδα και αδυνατούν να δουν το ψηφιδωτό, μένουν στο μεμονωμένο και δεν μπορούν να συλλάβουν το γενικό. Σε φέτες αποστειρωμένες το Κυπριακό χωρίς γενική εποπτεία, έτσι λειτουργεί η εκπομπή της.

Οι αναφορές της εκπομπής της λειτουργούν σε κενό χώρου και χρόνου, σε κενό ιστορίας. Μεμονωμένες παραλείψεις, λάθη, εγκληματικές ενέργειες, βλακείες και άλλα πολλά έγιναν, εκ μέρους του Κυπριακού Ελληνισμού, μέσα στη μεθοδευμένη και μόνιμη ναζιστική πολιτική της Τουρκίας να επανακτήσει την Κύπρο σφαγιάζοντας τους Έλληνες κατοίκους του νησιού. Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα λάθη και άλλα πολλά είναι χωρίς την ιστορική αλληλουχία, λες και οι Έλληνες της Κύπρου έχουν μέσα στο DΝΑ τους διάφορα αρνητικά χαρακτηριστικά, έχουν στη δομή του κυττάρου τους εγκληματολογικά στίγματα. Ένας αφόρητος, με άλλα λόγια, ρατσισμός εναντίον του Κυπριακού Ελληνισμού.

Γιατί κάθε εκπομπή, μελέτη και συζήτηση για τη στάση και συμπεριφορά του Κυπριακού Ελληνισμού τα τελευταία εξήντα χρόνια, για το μεγαλείο και την εγκαρτέρησή του, τους ηρωισμούς και τα επιτεύγματά του που κυρίως χαρακτηρίζουν αυτή την περίοδο, αλλά και για τα μεμονωμένα λάθη, τις ανοησίες, τα αδιέξοδά του, τις εγκληματικές παραλείψεις και πράξεις του που διεκπεραίωσαν ολιγάριθμοι κύκλοι, πρέπει να είναι σε διαρκή αναφορά και σύνδεση με το γενικό συγκείμενο που αποτελεί η καλά οργανωμένη ναζιστική πολιτική της Τουρκίας για εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κύπρου και κατοχή του νησιού. Όταν δεν γίνεται συνεχής αναφορά και σύνδεση με το πελώριο αυτό θέμα του διαρκούς τουρκικού εγκλήματος, η κάθε προσπάθεια ανάλυσης και ερμηνείας του Κυπριακού δεν αποτελεί παρά προσπάθεια αντιεπιστημονική, ένα τερατούργημα ιδεολογημάτων.

Εύχομαι ένα Ευχάριστο Σαββατόβραδο σε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου, λαϊκιστί μπλογκ.