Μια συνηθισμένη μέρα

Δύο σενάρια:

1. Μια συνηθισμένη μέρα

2. Τρία αυγά στρουθοκαμήλου

.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λευκωσία 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

Πρόσωπα:

 

1. Δασκάλα (σήμερα 60 χρόνων και πριν από τριάντα πέντε χρόνια)

 

9. Ανιψιός (περίπου τριάντα χρόνων)

 

1. ΟΗΕς Α
2. ΟΗΕς  Β
3. Τούρκος αξιωματικός
4. Τουρκοκύπριος συνοδός
5. Δασκάλα β και γ

 

35 παιδιά του Δημοτικού όλων των τάξεων, έξι ως δώδεκα χρονών

 

 

 

 

 

 

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Ο νεαρός, γύρω στα τριάντα, σύγχρονος νέος σύγχρονο ντύσιμο, σε απροσδιόριστη αίθουσα, δίπλα σε ένα κασόνι, ο υπεύθυνος με την άσπρη μπλούζα του επεξηγεί κάτι. Πάγκοι με άλλα κασόνια, κόκαλα. Δεν ακούμε τι λένε. Πέφτουν οι τίτλοι.

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ  (Μέρα με έντονο ήλιο)

 

Ο νέος άντρας στην αυλή. Αυλή του Ινστιτούτου Γενετικής. Βάζει τα γυαλιά του, μοντέρνα γυαλιά του ήλιου, τηλεφωνεί. Φαίνεται η Επιγραφή του Ιδρύματος.

 

-Ναι θεία, σε λίγο θα τα πάρουμε. Ναι, νόμιζα ότι θα πήγαινε Παρασκευή, αλλά τακτοποιήθηκαν όλα.

 

Ο γέρος μου; Ναι!  του το είπα. Θα έρθει από κει μόλις βρει δύναμη. Πρέπει ακόμα να κανονίσει με τον παπά για την κηδεία.

 

Λοιπόν, έρχομαι εκεί.

 

Πως να ‘ναι; Κόκαλα. Έχει μια τρύπα στο μέτωπο.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Η γυναίκα γύρω στα εξήντα αφήνει το τηλέφωνο. Βγαίνει αλαφιασμένη έξω. Κάτι λέει στη γειτόνισσα, επιστρέφει. Κανονίζει το τραπέζι της σάλας, δίπλα στη μικρή βιβλιοθήκη, βάζει τέσσερα κεριά, την εικόνα της Παναγίας, η γειτόνισσα επιστρέφει με ένα εικόνισμα, του Εσταυρωμένου, ανάβει κάρβουνα στο καπνιστήρι και βάζει καρβουνάκι του θυμιατού. Τα ανάβουν. Βάζουν την εικόνα του εσταυρωμένου να ακουμπά δίπλα στα βιβλία, ξεχωρίζουν δυο τρεις τίτλοι: Η Ιστορία της Κύπρου, Αιολική Γη κ.λπ.

 

Κάθονται και περιμένουν.

 

Εξηντάχρονη: Έχει μια τρύπα στο μέτωπο, μου είπε ο Ανδρέας. Τον εκτέλεσαν.

 

Η εξηντάχρονη προσηλώνεται στη φλόγα του κεριού, αφαιρείται.

 

Φλας μπακ

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Περπατάει, τριάντα πέντε χρόνια πιο μπροστά. Κατεχόμενο Ριζοκάρπασο

 

Ένα λαντρόβερ του τουρκικού στρατού αδειάζει, σαν σακιά με πατάτες, τρεις άντρες, είναι φανερό ότι είναι εγκλωβισμένοι που τους κακοποίησαν. Οι τρεις απομακρύνονται φοβισμένοι. Αυτοκίνητο των Ηνωμένων Eθνών. Σταματά και τη βάζει στο αυτοκίνητο. Είναι μέσα δύο ΟΗΕδες.

 

Προχωρούν, το λάντρόβερ του τουρκικού στρατού σταματά και κάτι συζητούν με κάποιο που ακουμπά στο παράθυρο, ο ΟΗΕς δυσανασχετεί μα κάνει υπομονή.

 

Η κόπελλα του δείχνει τη φωτογραφία. Ο ΟΗΕς κουνά αρνητικά τη φωτογραφία. (ο διάλογος στα αγγλικά)

 

ΟΗΕς:

 

-Μου ξανάπες και την άλλη φορά.

 

Η κόπελλα:

 

-Αν μάθεις κάτι….

 

Ο ΟΗΕς, περιμένει το τουρκικό λαντ ρόβερ, που εκνευριστικά παραμένει ακίνητο, εκφράζοντας, με τον τρόπο του, ποιος είναι κυρίαρχος εδώ,  κάποια στιγμή πιέζει το κουμπί του ραδιοφώνου και ακούγονται τα γνωστά μηνύματα για εγκλωβισμένους και πρόσφυγες: Η οικογένεια Μαρκίδη, από τη Γιαλούσα, πληροφορεί τους δικούς της ότι είναι καλά. Ο Κώστας Αντωνίου από το Ριζοκάρπασο ειδοποιεί τους δικούς του ότι είναι καλά, η Κοραλία γέννησε καλά, την περασμένη Πέμπτη. Είναι κορίτσι και θα πάρει το όνομα Βασιλική.

 

Ο ΟΗΕς κλείνει το ραδιόφωνο.

 

Ο δεύτερος ΟΗΕς: (Ο διάλογος στα αγγλικά)

 

-Είσαστε στο Δημοτικό εσείς; Γιατί πάω στο Γυμνάσιο τις κόλλες με τη Φυσική.

 

Δασκάλα:

 

-Ναι, το ξέρω.

 

ΟΗΕς:

 

-Γιατί πάνε κι έρχονται οι κόλλες;

 

Δασκάλα:

 

-Τους λέει κάτι από το βιβλίο της Φυσικής ο φιλόλογος και ο Θεολόγος, που έμειναν. Ό,τι μπορέσουν. Μα τις ασκήσεις που λύνουν από το βιβλίο, τις παίρνει ο Ερυθρός Σταυρός στη Λευκωσία, εκεί στο Υπουργείο τα διορθώνουν και τα στέλνουν πίσω με παρατηρήσεις.

 

ΟΗες:

 

-Δεν έμεινε φυσικός στο Γυμνάσιο;

 

Δασκάλα:

 

– Ούτε Μαθηματικός.

 

Η γυναίκα φυλλομετρά τις κόλλες με τα μαθηματικά και τη φυσική. Διορθώσεις και παρατηρήσεις.

 

Ο δεύτερος ΟΗΕς:

 

-Τι γράφει εδώ;

 

Η γυναίκα του διαβάζει την παρατήρηση:

 

-Έχεις κατανοήσει το θέμα της επιτάχυνσης, και γνωρίζεις τους τύπους που πρέπει να εφαρμοστούν. Πρόσεξε όμως: όταν το όχημα…. Το διαβάζει ελληνικά αρχίζει να του μεταφράζει.

 

ΟΗΕς

 

-Λες αυτός ο μικρός να είναι ο επόμενος Αϊνστάιν;

 

Μπαίνουν στην αυλή του σχολείου.

 

Είναι ένα όχημα του τουρκικού στρατού.

 

Μια κοπέλα την πλησιάζει, πάει κάτι να της πει. Ο Τούρκος γνέφει επιτακτικά στην πρωταγωνίστρια να πλησιάσει. Αυτή δείχνει στην άλλη κοπέλα να μην μιλήσει τώρα.

 

Αποχαιρετά τον ΟΗΕ.

 

–         Να περνάτε από το σχολείο, του λέει.

 

Ο Τούρκος δείχνει τα νεύρα του γιατί δεν έτρεξε αμέσως. Τον πλησιάζει

 

ΤΟΥΡΚΟΣ:

 

-Έχουμε τίποτα για σήμερα (τουρκιστί). Ο Τουρκοκύπριος πάει να μεταφράσει όμως η Δασκάλα απαντά:

 

– Όχι. Όλα εντάξει. Είναι μια συνηθισμένη μέρα. Ο Τουρκοκύπριος μεταφράζει.

 

Ο Τούρκος εποπτεύει το σχολείο και την αυλή με ύφος κυρίαρχου.

 

Η άλλη κοπέλα τρέχει κοντά της.

 

-Το γυμνάσιο είπε η γιορτή να γίνει την πρώτη ώρα. Τέτοια ώρα δεν μας παρακολουθούν τόσο. Τα έχω ετοιμάσει, θα διαβάσει κάτι Αντρέας της Πέμπτης και θα πει ένα ποίημα η Αντιγόνη.

 

Την κοιτάζει πιο έντονα.

 

-Σου είπαν τίποτα οι ΟΗΕδες για τον αδελφό σου.

 

Νεύμα πικρό αρνητικό.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μερα)

 

Διάδρομος του σχολείου.

 

Από δυο τρεις τάξεις βγαίνουν οι μικροί, καμιά τριανταπενταριά παιδιά, τρέχουν όλα στην αίθουσα που περιμένει η Δασκάλα.

 

Στο διάδρομο μένει κάποια, η τρίτη δασκάλα του σχολείου, και κοιτάζει από το παράθυρο.

 

Η δασκάλα επεξηγεί. Γιορτή σήμερα παιδιά, είναι 28η Οκτωβρίου. Θα πούμε λίγα λόγια και μετά θα διαβάσει ένα κείμενο για τον αγώνα στην Αλβανία ο Αντρέας και θα πει ένα ποίημα η Αντιγόνη. Μετά θα κλείσουμε με τον εθνικό ύμνο. Προσοχή παιδιά θα τον πούμε πολύ σιγανά, δεν θα ακούγεται η φωνή μας έξω από την αίθουσα.

 

Η άλλη δασκάλα γράφει στον πίνακα

 

1. Εισαγωγή

 

2. Στο Μέτωπο (διήγημα)

 

3. Το ΟΧΙ της Πίνδου (ποίημα)

 

4. Εθνικός Ύμνος

 

Αμέσως μετά τα σβήνει.

 

Όλα γίνονται σαν θολά

 

Χάρτης της Ευρώπης, κρεμασμένος πάνω από τον πίνακα, εικόνα του 1940, παραδοσιακή, ως είθισται στις εκδηλώσεις των σχολείων.

 

Γράφει η δασκάλα

 

28 Οκτωβρίου 1940

 

ΟΧΙ

 

Αλβανική μεθόριος

 

Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία

 

Δείχνει στον χάρτη.

 

Η άλλη δίπλα μόλις γραφτεί κάτι το σβήνει

 

Βγαίνει ο μαθητής διαβάζει

 

Βγαίνει η μαθήτρια απαγγέλλει. Η άλλη κοπέλα μόλις αρχίζουν οι αναγνώσεις των μαθητών πάει στο παράθυρο και κοιτάζει.

 

Επιστροφή στο πλήρως ρεαλιστικό.

 

Ενώ απαγγέλλει η μαθήτρια το ποίημα για τις 28 Οκτωβρίου, μπαίνει τρομαγμένη η γυναίκα που ήταν στο παράθυρο του διαδρόμου.

 

–         Έρχονται

 

–         Η δασκάλα. Παιδιά στις τάξεις σας.

 

Είναι έκδηλο ότι θέλει να διακόψει αμέσως το τέταρτο και τελευταίο μέρος της γιορτής που είναι ο εθνικός ύμνος. Όμως τα παιδιά όρθια αρχίζουν το: Σε γνωρίζω από την κόψη. Τα χείλη κινούνται αλλά δεν ακούγεται τίποτα. Ο φακός εστιάζει στα παιδικά χείλη που κινούνται χωρίς φωνή. Τα παιδιά έχουν κατανοήσει ότι δεν πρέπει να ακουστεί οτιδήποτε όμως έχουν ένα πείσμα ότι και αυτό πρέπει να γίνει. Η δασκάλα, λίγο τρομαγμένη, τα ακολουθεί. Λέει και η ίδια τον ύμνο σιωπηλά.

 

Τρομαγμένη η γυναίκα ξανά

 

– Ήλθαν

 

Ο ύμνος διακόπτεται στο «Απ’τα κόκαλα βγαλμένη τον Ελλήνων ….».

 

-Γρήγορα στις τάξεις σας. Διπλώνουν τον χάρτη. Κατεβάζουν την εικόνα, τη βάζουν ανάποδα στο ράφι. Τρέχουν προς τις τάξεις, στο βάθος του διαδρόμου η φιγούρα του Τούρκου αξιωματικού με τρεις Αττίλες δίπλα του.

 

Επιστροφή στο σήμερα.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Σπίτι της εξηντάχρονης δασκάλας που προηγουμένως αναπολούσε. Ακούγεται κλάξον έξω. Σηκώνεται αλαφιασμένη. Τρέχει προς την έξοδο. Ο νεαρός, το κασόνι.

 

Στο μυαλό της: Εικόνα των παιδιών, τη στιγμή που λένε βουβά: Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη.

 

ΤΕΛΟΣ