ΤΟ ΠΙΑΝΟ Δοκιμή για ένα σενάριο

ΤΟ ΠΙΑΝΟ

Δοκιμή για ένα σενάριο

Το πιάνο γράφτηκε σαν άρθρο, με τίτλο: Σενάριο,  στην εφημερίδα Φιλελεύθερος (στις 31 Αυγούστου  2008, σ. 11) με την εξής πρόταξη:

Η διατεταγμένη πολιτιστική ζωή της Κύπρου προχωρεί στις σίγουρες σιδηροτροχιές, που έβαλαν άλλοι για να οδηγούν τους καλλιτέχνες, λογοτέχνες και διανοούμενους του τόπου. Οι ντόπιες και ξένες εξουσίες, οι επενδύσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, οι ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα πολιτιστικά ιδρύματα διαφόρων πρεσβειών, με επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και επιβραβεύσεις, προβολές και προσκλήσεις σε συνέδρια, σεμινάρια και φεστιβάλ, ξέρουν πως να επιβάλουν ορισμένη και περιορισμένη θεματογραφία που αναπαράγει ιδεολογία, εκείνη την ιδεολογία που είναι αρεστή στους  ξένους και συντείνει στο κλείσιμο του κυπριακού σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν. Δεν είναι τυχαίες όλες αυτές οι επαναπροσεγγιστικές ταινίες  με διατεταγμένη θεματογραφία και κραυγαλέα ιδεολογία, που εκφέρεται ακόπως και ευκόλως. Οι άνθρωποι της Κύπρου ζουν τους σημερινούς ρυθμούς με όλες τις αντιφάσεις της σύγχρονης ζωής και οι ταινίες που γυρίζονται στρέφουν την πλάτη στην κυπριακή πραγματικότητα και αναφέρονται σε ελληνοτουρκικές φιλίες με διάφορα σιροπιαστά και πιλαφοειδή σκευάσματα. Σχεδόν κάθε κυπριακή ταινία έχει μια βουκολική θέαση των σχέσεων και αντιθέσεων με την τουρκοκυπριακή μειονότητα και συνθηματολογεί ασύστολα.

Μπροστά σ’ αυτήν τη μιζέρια και κακομοιριά, ως άρνησή τους και αποφυγή τους, υποβάλλω και το ακόλουθο σενάριο και προσκαλώ τον σκηνοθέτη, που θα ευαισθητοποιηθεί από την ιστορία αυτή, για σεναριακή συνεργασία. Βασίζεται σε πραγματική ιστορία και μπορεί να δημιουργηθεί μια καλή ταινία μικρού μήκους.  Δεν πρόκειται για σενάριο εκκωφαντικών πολιτικών θέσεων, αλλά για σενάριο ανατρεπτικής ευαισθησίας.

Ακολουθούσε μετά η ιστορία που εδώ, τώρα, μεταποιείται σε μια πρωτοσεναριακή μορφή, που οπωσδήποτε θέλει δουλειά ακόμη πολλή, γι’ αυτό αναζητείται ο έμπειρος σεναριογράφος που μπορεί να το ολοκληρώσει. Σημειώνω ότι το άρθρο στα Φιλελεύθερο, με τίτλο: Σενάριο,το επέλεξε ο Χρ. Μιχαηλίδης, για τη στήλη του «Το αναγνωστικό της τελευταίας σελίδας” στην εφ. Η Ελευθεροτυπία, Αθήνα, 5 Σεπτεμβρίου 2008, σ. 56 (σχολιασμός και εκτενής αναδημοσίευση του κειμένου).

ΤΟ ΠΙΑΝΟ

Πρώτη σεναριακή μορφή

Πρόσωπα: Η γυναίκα 42 χρόνων

Ο πατέρας 75 χρόνων

Η θεία 70 περίπου

Μαρία, η κόρη 16 χρόνων

Έποικοι, Τούρκοι στρατιώτες

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (μέρα)

Γραμμή αντιπαράταξης. Δίοδος στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Κόσμος στη σειρά, η κάμερα καταγράφει τις διαδικασίες για το πέρασμα στην αντίπερα όχθη.

Κεντρώνει σε μια παρέα τριών, ο πατέρας, η θεία, η γυναίκα. Ουρά, στριμωξίδι.

Γυναίκα:  Δες πια που καταντήσαμε, να δείχνουμε διαβατήρια για να πάμε στον τόπο μας.

Δείχνει διστακτική να προχωρήσει.

Πατέρας: (με ήρεμη και αποφασιστική αξιοπρέπεια): Τα συζητήσαμε αυτά, χτες. Πήραμε την απόφασή μας, δεν έχει άλλες κουβέντες.

Η γυναίκα ακολουθεί.

Στο αυτοκίνητο. Οδηγεί ο  πατέρας, η θεία κάθεται πίσω.

Ο πατέρας: Είμαι 75 χρονών, θέλω να δω τον τόπο μου.

Η ταινία προχωρεί χωρίς άλλα λόγια. Μόνο εκφράσεις στο πρόσωπο των τριών.

Επιστρέφουν στον τόπο τους, πρώτη φορά ύστερα από τον πανικό της εισβολής και τη φυγή τους, πριν από τριάντα χρόνια. Παρατηρούν τις αλλαγές, τα κατοχικά στρατεύματα της Τουρκίας που σεργιανούν με βεβαιότητα κατόχου, τους έποικους, μα όλα τα συναισθήματα τα καταστέλλουν γιατί σε λίγο θα πραγματοποιηθεί η ελπίδα τόσων χρόνων. Φτάνουν έξω από την αυλή  τους, χτυπούν την πόρτα όμως τους διώχνουν σκαιότητα, δεν θέλουν οι κατοχικοί ένοικοι να τους αφήσουν να μπουν. Φεύγουν με βαρύθυμα συναισθήματα, αποδιωγμένα σκυλιά. Ο πατέρας κατηφής συνοδεύει τη θεία. Προχωρούν στα διπλανά σπίτια, σε απόσταση εκατόν μέτρων, είναι το σπίτι της θείας. Η γυναίκα μένει κάτω από μια ακακία, και τους περιμένει πληγωμένη. Επιστρέφουν. Η γυναίκα μπαίνει στο αυτοκίνητο, είναι προφανές ότι θέλει να φύγουν αμέσως.

Πατέρας: Μας άφησαν για λίγο.

Η θεία: Σαν να το άφησα χτες. Τα έπιπλα είναι τα ίδια, και πολλά κάδρα στον τοίχο είναι δικά μας.

Πατέρας: Μας φέρθηκαν καλά.

Θεία: Έπρεπε να ερχόσουν και συ. Θέλησαν να μας κεράσουν, είναι από την Καισάρεια.

Η γυναίκα χαμογελά πικρά.

Γυναίκα: Πατέρα θυμάσαι που μου έφερες το πιάνο. Έλεγες με μυστήριο ύφος «ο Άης  Βασίλης θα φέρει φέτος κάτι καλό». Μου το έλεγες για βδομάδες πριν από την πρωτοχρονιά. Πήγαινα και μελετούσα στο πιάνο της κυρίας Έρσης μέχρι τότε κι όταν την παραμονή ήρθε το φορτηγάκι με το πιάνο… Μεγαλεία!!!

Ο πατέρας (όπως μπαίνουν στο αυτοκίνητο): Φύγαμε με μια τσάντα ρούχα, με τη ψυχή στο στόμα. Στο σπίτι του Αντώνη μαζεύτηκαν όσοι δεν πρόλαβαν, για να είναι όλοι μαζί. Τους μισούς τους καθάρισαν. Μικρούς και μεγάλους. Η μάνα σου τους έκανε μνημόσυνο όλους, μέχρι τη χρονιά που πέθανε. Αντωνίου, Δήμητρας, Βασιλείου, Γεωργίου, Μαρίας, Μαρίας, Γρηγορίου……..

Η γυναίκα: (σκουπίζοντας τα μάτια) Να δούμε τι έγινε με τον Νίκο και τη Μαρία. Η Μαρία ήταν άνετη, προτίμησε να πάει με τον πατέρα της στην Άσσια, εσύ θα βάζεις τα κλάματα και δεν μ αρέσει, μου έλεγε, ο πατέρας θα είναι πιο ήρεμος.

Πατέρας (παππούς της Μαρίας): Έλα, σου είπε το κορίτσι ότι την επόμενη φορά θα ερχόταν μαζί σου. Να δει και το σπίτι που μεγάλωσες κι εσύ. Τώρα πήγε με τον πατέρα της.

Γυναίκα: Θα έρθω και με τον Θόδωρο, το καλοκαίρι που θα είναι εδώ, ίσως τότε μας αφήσουν.

Επιστρέφουν σπίτι, η Μαρία ενθουσιασμένη: Πήγαμε στο χωριό του μπαμπά. Είδαμε πολλά.

Κοιτάζει τη μάνα της:

-Τι έγινε;

Δυο τρεις μέρες αργότερα:

Η γυναίκα συζητά με την κόρη της για την εμπειρία της, που της απαγόρεψαν να μπει στο σπίτι της. Την πιέζει, όμως, να σταματήσουν τη συζήτηση, γιατί έχει τις εξετάσεις του Ωδείου και πρέπει να προετοιμαστεί. Η εξέταση θα είναι σε μερικά κομμάτια του Μπετόβεν. Η μικρή κάθεται στο πιάνο και παίζει. Παίζει το έργο του Μπετόβεν για πιάνο, τις Παραλλαγές, αρ. 76.

Γυναίκα: Στις εξετάσεις του Ωδείου, το ίδιο έπαιξα κι εγώ, το 76 του Μπετόβεν, τις παραλλαγές για το πιάνο. Όμως εγώ πήρα το πιάνο στα δέκα μου, έπαιξα για τρία χρόνια και τώρα το έχουν οι έποικοι.

Μαρία: Εν τάξει, μας τ’ αρπάξανε, αλλά θα μείνουμε στο παράπονο; Και με τη Σμύρνη τα ίδια γίνανε και πέρυσι σχεδιάζατε να πάμε ταξίδι με ένα φτηνό τουριστικό πακέτο. Η ζωή συνεχίζεται.

Γυναίκα: Δεν πεθάναμε ακόμη. Ούτε γω ούτε ο παππούς σου. 43 χρονών είμαι.

Η μικρή είναι ανήσυχη με τη συμπεριφορά της μάνας της, καταλαβαίνει ότι κάτι σχεδιάζει, παρακολουθεί τις αντιδράσεις της, συζητά μαζί της.

Μαρία: Ο Γιώργος μου τηλεφώνησε, η αδελφούλα σου κι ο σύζυγος της αποφάσισαν να πάνε κι αυτοί. Κι ο Γιώργος. Θα πάω μαζί τους, να δω και τον τόπο σου.

Γυναίκα: (στο τηλέφωνο) Το αποφασίσατε. Εγώ καλύτερα να μην πήγαινα.

Συνεχώς τονίζει στην κόρη της να παίξει το κομμάτι του Μπετόβεν, αυτό που εξετάστηκε στο Ωδείο και ήταν το τελευταίο κομμάτι που έπαιξε στο σπίτι της πριν φύγουν κυνηγημένοι. Της τονίζει ότι στην Κύπρο όλα μπορείς να τα χάσεις, όχι όμως το μυαλό ή το ταλέντο σου.

_Είχαμε τόση περιουσία στου Μόρφου. Σε μια μέρα τα χάσαμε όλα.

Γι’ αυτό πρέπει να μελετά συνέχεια. Αύριο μπορεί να χάσουμε και τα άλλα. Εσύ με το προφίσιενσυ, που σ’ ένα χρόνο θα το πάρεις, μπορείς στην Ελλάδα να διδάξεις αγγλικά, ή ακόμη, σε λίγο καιρό, και πιάνο.  Οι Τούρκοι δεν μπορούν αυτά να σου τα πάρουν. Πως ορθοποδήσαμε όταν τα χάσαμε όλα; Ο πατέρας σου τέλειωσε τη σχολή Δοξιάδη, σχεδιαστής. Τα άφησε κι ασχολιόταν με την επιχείρηση του παππού σου στη Μόρφου. Όταν τα χάσαμε όλα θυμήθηκε τη σχολή Δοξιάδη, πήγε στον Παρασκευαϊδη, που τον πήρε στη Σαουδική Αραβία. Σχεδιαστή σ’ αυτά που έκτιζε εκεί. Κι ο Θόδωρος διάλεξε καλή σπουδή, ο αδελφός σου θα τα καταφέρει.

Η κόρη παίζει το κομμάτι που θα εξεταστεί κι αυτή.

Η γυναίκα όλη την εβδομάδα είναι ανήσυχη και απρόβλεπτη, κάτι τη συνεπαίρνει και τη βασανίζει, την επόμενη Κυριακή επιστρέφει μόνη της στα κατεχόμενα, χωρίς να το πει σε κανένα δικό της. Φτάνει ξανά στη γενέτειρά της και καραδοκεί έξω από το σπίτι. Ο σκοπός της να μπει μέσα έστω και χωρίς την άδεια αυτών που το κατακρατούν, να ρίξει μια ματιά στο χώρο όπου έζησε παιδί και να φύγει ήσυχα. Μπαίνει προσεκτικά στην αυλή, ανοίγει την πίσω πόρτα της κουζίνας, προχωρεί διστακτικά, όμως όλα δείχνουν ότι στο σπίτι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας.

Μπαίνει στα επόμενα δωμάτια ακροποδητί, η συγκίνηση την κατακλύζει όπως πολλά έπιπλα του σπιτιού, μα και κάδρα, είναι στη θέση τους ακόμα. Η οικεία εικόνα του σπιτιού που μεγάλωσε είναι εκεί, παρούσα. Πατρίδα είναι ο τόπος όπου βλάστησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής σου. Και η πατρίδα της είναι εδώ, εδώ έζησε  τα χρόνια που συγκροτούσε τον προσωπικό της κόσμο, τη δική της ευαισθησία, το δικό της ήθος. Μα το πιο συγκλονιστικό ήταν το πιάνο. Της το αγόρασε ο πατέρας της όταν ήταν δέκα χρόνων, δυο χρόνια μετά που ξεκίνησε τα μαθήματα στο Ωδείο. Μεγάλο και ανεπανάληπτο δώρο για την εποχή εκείνη. Είναι στην ίδια θέση όπως τότε, πριν τριάντα χρόνια. Το αγγίζει σαν χάδι, ανοίγει το σκονισμένο καπάκι και τα δάκτυλα ακουμπούν τα πλήκτρα απαλά και αθόρυβα. Ήρθε για να ρίξει μια κλεφτή ματιά στο σπίτι που μεγάλωσε και να φύγει ήσυχα. Μα το πιάνο τώρα δεν την αφήνει. Δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια, μόνο, κλεφτή ματιά, ένα κύμα άρνησης της μιζέριας και της βαρβαρότητας τη συνεπαίρνει. Αρνείται κάθε καταθλιπτική κατάσταση και ξέροντας τις συνέπειες κάθεται μπροστά στο πιάνο, στο πιάνο της, τα δάκτυλά της με περπάτημα πουλιού ανιχνεύουν τα πλήκτρα όπως τότε, πριν από τριάντα χρόνια, αρχίζουν απαλά οι πρώτες νότες από μερικές μουσικές φράσεις του Μπετόβεν, αυτές που έπαιζε η κόρη της την προηγούμενη μέρα για τις εξετάσεις της, αυτές που έπαιξε και κείνη στο σπίτι πριν να φύγει διωγμένη.

Ξεχύνονται μέσα κι έξω απ’ το σπίτι νότες μουσικής ευαισθησίας, νότες καλλιέργειας, νότες ελευθερίας. Σε λίγο ορμούν μέσα και τη συλλαμβάνουν.

Όταν τη συλλαμβάνουν και προχωρούν για να μπει στο όχημα των κατοχικών δυνάμεων, τότε ακούγεται το ίδιο κομμάτι του Μπετόβεν.

Η γυναίκα αλαφιασμένη, σαν σε μέθεξη, ενώ διπλώθηκε να μπει στο όχημα, ανασηκώνεται ξαφνιασμένη, λίγο τρομαγμένη και λέει ερωτηματικά:

-Μαρία!!!;;;

Η εικόνα δείχνει την κόρη της στο πιάνο του σπιτιού τους στη Λευκωσία, να παίζει Μπετόβεν, με έξαρση και μεταρσίωση. Είναι εμφανές ότι η κόρη, ανήσυχη από τη στάση και συμπεριφορά της μάνας της, την παρακολουθεί, καταλαβαίνει τι πάει να κάνει και παίζει το ίδιο κομμάτι, σαν συμπόρευση, συμπαράσταση και εμμονή στη διεκδίκηση.

ΤΕΛΟΣ

Ο εκδικητής με το πυρπολικό, ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι

Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΥΡΠΟΛΙΚΟ

 

Ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι

Περιλαμβάνονται:

α)
Επιστολή προς ΧΡΙ-ΡΟ για το παιγνίδι

β)
Σενάριο του παιγνιδιού

γ)
Εγκυκλοπαιδικά στοιχεία για το θέμα: Τα πυρπολικά

A. Επιστολή

Αγαπητέ μου ΧΡΙ. ΡΟ.

Εκατοντάδες εκατομμύρια νεαροί σ όλο τον κόσμο,
έπαιξαν δισεκατομμύρια φορές αυτό το παιγνίδι: Ο νεαρός πρωταγωνιστής βγαίνει
στον δρόμο, του επιτίθενται τρεις αλητόβιοι, τους βγάζει νοκ άουτ. Προχωρεί,
του επιτίθενται τρεις τέσσερις άλλοι, μάχη με γροθιές και κλοτσιές, τους
εξουδετερώνει. Προχωρεί, του επιτίθεται μια γκομενάρα αεροδυναμική και σκληρή,
την νικά. Προχωρεί στον δρόμο, του επιτίθενται πεντέξι, τους διαλύει. Φτάνουμε
στο πέμπτο και τελευταίο στάδιο, έρχεται να τον αντιμετωπίσει ο αρχηγός της
συμμορίας, σκληρός και ογκώδης, αποτρόπαιος και φοβερός. Γίνεται η μεγάλη μάχη,
τον αντιμετωπίζει με επιτυχία -τέλος του παιγνιδιού.

Γιατί λοιπόν να μη πετύχει και το παιγνίδι που
προτείνω; Έχει περισσότερη πλοκή, δράση και εξέλιξη. Χρειάζεται, όμως, μεγάλη
επιμέλεια, καλά γραφικά και άλλα της ηλεκτρονικής κουλτούρας, που εγώ αγνοώ.

Σου το αποστέλλω λοιπόν στην επικοινωνιακή
προοπτική: “Γραμμή Τριμιθιά – Αναλιόντας”.

Εν φιλότητι πάντα

Σάββας Παύλου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Β. Ο εκδικητής με το πυρπολικό [σενάριο του παιγνιδιού]

 

Το παιγνίδι αρχίζει με την εμφάνιση στην οθόνη του πίνακα του
Νελακρουά, “Η σφαγή της Χίου.” Ο φακός προχωρεί πάνω στον πίνακα ενώ πέφτουν οι
τίτλοι:

Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΥΡΠΟΛΙΚΟ

Εταιρεία παραγωγής: Χ Ψ

 

 

Σε κάποιο βράχο κάθεται περίλυπο ένα παιδί. Ακούγονται κάποιοι στίχοι
από το ποίημα του Ουγκώ

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, τι ΄θελες τάχα να ‘χες

για να τα ιδώ τα θαλασσά

ματάκια σου ν’αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι

και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι

με τα μαλλάκια τα χρυσά;

[Όταν ακούγεται το ποίημα
του Ουγκώ εμφανίζεται στην οθόνη και το κείμενο του ποιήματος κυλιόμενο]

 

 

Αντιστικτικά εμφανίζεται η ναυαρχίδα του τουρκικού
στόλου. Άνδρες που διασκεδάζουν, που είναι χαρούμενοι για τη σφαγή που διεκπεραίωσαν
και την καταστροφή που επιτέλεσαν.

Το ποίημα συνεχίζει:

 

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;

Μην το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύχτα μέρα

και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;

Τι θες κι απ΄όλα τούτα τ’ αγαθά;

Πες. Τ’ άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

Διαβάτη,

μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.

 

 

 

 

 

 

 

Το παιδί σηκώνεται από τον βράχο αποφασιστικά. Αρχίζει το παιγνίδι:

ΣΤΑΔΙΟ 1.

Σε παραθυράκια στην οθόνη εμφανίζονται διάφορες μορφές. Με το όνομά
τους και κάποια βασικά χαρακτηριστικά. Από ποια περιοχή είναι, τι ειδικότητα
έχουν κ.λπ.

                                                                        ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις σωστές επιλογές προσώπων (π.χ. κωπηλάτης, γεμιστής κανονιών, άνθρωπος
που έλαβε μέρος σε ναυμαχίες και ξέρει από θάλασσα) ο παίκτης παίρνει βαθμούς
που του επαυξάνουν το όριο ζωής της επιχείρησης που αρχίζει. Στην άκρη δεξιά
υπάρχει το όριο ζωής. Όσο περισσότερους βαθμούς παίρνει  τόσο μεγαλώνει το όριο ζωής. Όταν αποτυγχάνει
σε κάτι (σκοτώνεται ή τραυματίζεται κάποιος σύντροφός τους ή η βάρκα τους
παθαίνει ζημιές) τόσο μειώνεται το όριο ζωής.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Όταν οι εχθροί σκοτώσουν τον πρωταγωνιστή ή βυθίσουν τη λέμβο του τότε το
παιγνίδι σταματά με ήττα για τον παίκτη.

 

ΣΤΑΔΙΟ 2.

Η ομάδα έχει συγκροτηθεί.
Αποτελείται από έξι άτομα (ο αρχηγός και πέντε άλλα μέλη).

Θα πρέπει να κινηθούν
κρυφά και συνωμοτικά για να αρπάξουν μια βάρκα που φυλάγουν τρεις άνδρες του
εχθρού. Πλησιάζουν έρποντας από την πλευρά της ξηράς, οι τρεις από την ομάδα,
και τους εξουδετερώνουν. Οι πρώτοι δύο χωρίς να ακουστεί οποιοσδήποτε θόρυβος.
Ο τρίτος μπορεί να εξουδετερωθεί χωρίς φόβο για θόρυβο, αφού οι άλλοι είναι
νεκροί. Τους εξουδετερώνουν με σχοινί, μαχαίρι και κτυπήματα. Είναι η αρχή της
επιχείρησης, δεν έχουν ακόμη όπλα. Με την εξουδετέρωση της τριμελούς ομάδας του
εχθρού έχουν λάφυρα, τρία ντουφέκια, γιαταγάνια, και μία πιστόλα του αρχηγού

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις φάσεις της μάχης, ο παίκτης παίρνει βαθμούς που του επαυξάνουν το όριο
ζωής της επιχείρησης που αρχίζει. Π.χ. αν ακουστεί θόρυβος από την εξουδετέρωση
του πρώτου ή δεύτερου, χάνονται οι βαθμοί. Κάθε φορά που εξουδετερώνεται ένας
εχθρός παίρνουν βαθμούς.

 

ΣΤΑΔΙΟ 3.

 

Με τον ίδιο
τρόπο πρέπει να κλέψουν και δεύτερη βάρκα που θα αποτελέσει το πυρπολικό. Προηγουμένως θα
περάσουν από καλαμιώνα και αν κόψουν καλάμια, που θα τους βοηθήσουν να
αναπνέουν κάτω από το νερό, παίρνουν βαθμούς.
Πλησιάζουν αθόρυβα με τη βάρκα σε μια βραχονησίδα, πάνω βρίσκεται ένα απροστάτευτο κορίτσι, με σχισμένα ρούχα, που κολύμπησε μέχρι εκεί για να  γλιτώσει τη σφαγή.  Έχουν δει ότι οι  εχθροί (τέσσερις) με μια βάρκα  πλησιάζουν τη βραχονησίδα γεμάτοι χαρά, θέλουν δικό τους το κορίτσι. Οι εκδικητές κρύβονται, οι τρεις εχθροί ανεβαίνουν στη βραχονησίδα ουρλιάζοντας με ενθουσιασμό και ορμούν για να αρπάξουν το κορίτσι. Οι εκδικητές τους κτυπούν ανελέητα και τους εξουδετερώνουν. Προηγουμένως ένας  από την ομάδα πέφτει στο νερό με μαχαίρι και καλάμι στο στόμα, πλησιάζει τη βάρκα, αναδύεται από το νερό και εξουδετερώνει τον φύλακα της βάρκας. Η δεύτερη βάρκα γίνεται δική τους. Παίρνουν ακόμη τέσσερα όπλα. Το κορίτσι θέλει να μείνει μαζί τους.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις φάσεις της εξουδετέρωσης, ο παίκτης παίρνει βαθμούς.

 

ΣΤΑΔΙΟ 4.

 

Σημαντικό
στάδιο. Θα γίνει ο εξοπλισμός του πυρπολικού. Πλησιάζουν μια αποθήκη του
εχθρού. Πρέπει να εξουδετερώσουν τους εχθρούς με μάχη (καριοφίλια, σπαθιά,
κτυπήματα). Αφού τους εξουδετερώσουν πρέπει να βάλουν τα σωστά υλικά στη
δεύτερη βάρκα για τη μετατρέψουν σε πυρπολικό. Η αποθήκη έχει πολλά υλικά
πρέπει να διαλέξουν τα σωστά.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις φάσεις της εξουδετέρωσης των φρουρών της αποθήκης, ο παίκτης παίρνει
βαθμούς. Επίσης κερδίζει βαθμούς κάθε φορά που διαλέγουν το σωστό υλικό. Από
την πληθώρα των υλικών της αποθήκης πρέπει να πάρουν πίσσα, μπαρούτι, φιτίλι, γάντζους για πρόσδεση του πυρπολικού στο πλοίο του εχθρού,
ίσκα.

 

ΣΤΑΔΙΟ 5.

 

Ξεκινούν,
η  πρώτη βάρκα με τους άνδρες, η δεύτερη
(το πυρπολικό) δεμένη στην πρώτη. Πηγαίνοντας προς τη ναυαρχίδα βλέπουν μια
λέμβο του εχθρού. Γίνεται μάχη στη θάλασσα. Πρέπει να τους εξουδετερώσουν,
όλους.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις φάσεις της εξουδετέρωσης, ο παίκτης παίρνει βαθμούς.

 

 

ΣΤΑΔΙΟ 6.

Προχωρώντας
βλέπουν μια άλλη λέμβο να προχωρεί προς την πλευρά τους. Έχουν πλησιάσει προς
τη ναυαρχίδα και κάθε θόρυβος μάχης θα σημάνει συναγερμό. Κωπηλατούν γρήγορα
και κρύβονται πίσω από μια βραχονησίδα. Περνώντας από πολύ κοντά τους, βλέπουν
έναν από τους εχθρούς να υποδύεται κάποιους από τους αιχμάλωτους, που
παρακαλούνε για τη ζωή τους. Ένας άλλος τον ερωτά “”Τότε τι έκανες εσύ;”. Αυτός
σηκώνεται και γελώντας κόβει, στον αέρα, με το σπαθί του, σημάδι ότι τους
αποτέλειωσε όλους. Από τη βάρκα των εκδικητών νευριασμένος κάποιος πάει να του
ρίξει με το καριοφύλλι. Ο αρχηγός τον ακινητοποιεί αθόρυβα, όταν απομακρύνεται
η λέμβος του εχθρού του λέει:

-Πάνε στη ναυαρχίδα, άρα θα πληρώσουν εκεί.

 

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                    Οι
βαθμοί δίδονται από την ικανότητά τους να κωπηλατήσουν γρήγορα και αθόρυβα, να
κρυφτούν στο σωστό σημείο της βραχονησίδας, πριν τους δούνε.

 

ΣΤΑΔΙΟ 7.

 

Πλησιάζουν τη ναυαρχίδα, μέσα στη νύχτα, είναι προσεκτικοί αλλά νιώθουν
πιο άνετα όταν πλησιάσουν γιατί από το κατάστρωμα του πλοίου δεν μπορούν να
τους δουν. Κολλούν το πυρπολικό, με γάντζους και σκοινιά,  και πάνε να το ανάψουν. Πρέπει να δώσουν μάχη
ενώ γίνεται η διαδικασία για τη λειτουργία του πυρπολικού. Το ανάβουν και
απομακρύνονται, όχι όμως τόσο πολύ για να κτυπούν τους εχθρούς που προσπαθούν
να αποκολλήσουν το πυρπολικό. Το κορίτσι, απρόσμενα, πέφτει στη θάλασσα με το καλάμι στο στόμ, και πλησιάζει το πυρπολικό. Το πιέζει να κολήσει καλύτερα. το δένει με γάντζο καλύτερα. Απομακρύνεται κολυμπώντας με το καλάμι, κάτω από το νερό. Υπέροχες λήψεις του γυναικείου κορμιού όπως, σαν γοργόνα, κολυμπά. Η μάχη συνεχίζεται. Αν φύγουν γρήγορα υπάρχει φόβος οι εχθροί να
ξεκολλήσουν το πυρπολικό και η επιχείρηση να αποτύχει. Χτυπούν αρκετούς, η
φλόγα αρχίζει να θεριεύει και απομακρύνονται.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

                                                            Ανάλογα
με τις φάσεις της εξουδετέρωσης των εχθρών, τον αριθμό που σκοτώνουν, το σωστό
δέσιμο του πυρπολικού, ο παίκτης παίρνει  βαθμούς. Μπορούν να εκτοξεύουν
στο κατάστρωμα και πήλινα αγγεία με πίσσα, αναμμένα, που σπάζουν και
δημιουργούν δεύτερη εστία φωτιάς στο κατάστρωμα. Κάθε επιτυχημένη εκτόξευση
αγγείου βαθμολογείται.

 

Τελική σκηνή

 

Ενώ απομακρύνονται γίνεται η έκρηξη της πυριτιδαποθήκης της ναυαρχίδας.
Βλέπουμε άλογα, ανθρώπους, κανόνια, ξύλα, να τινάζονται στον αέρα. Εκκωφαντική
και θεαματική καταστροφή.

Το κορίτσι  βγάζει από τον κόρφο του ένα μαντίλι και το ανεμίζει
πανηγυρικά. Όπως υψώνεται για να ανεμίσει το μαντίλι ανυψώνεται και το ρούχο που την σκεπάζει αποκαλύπτοντας υπέροχα πόδια που χορεύουν με χαρά.

 

ΤΕΛΟΣ

Γ. Εγκυκλοπαιδικα στοιχεία για το θέμα: Πυρπολικό

Όλο το κείμενο από το ποίημα του Β. Ουγκώ: Το
Ελληνόπουλο – L’enfant

Απόδοση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς

Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ’όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,

με τα κρασιά, με τα δεντρά

τ’αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια

και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια

καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο

κάθεται, σκύβει θλιβερά

το κεφαλάκι, στήριγμα και σκέπη του απομένει

μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη

μεσ’την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, τι ΄θελες τάχα να ‘χες

για να τα ιδώ τα θαλασσά

ματάκια σου ν’αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι

και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι

με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω

για να τα πλέξεις ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω

ριχτά στους ώμους σου πλατιά

μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη

και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη

και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;

Μήπως το κρίνο απ’ το Ιράν που του ματιού σου μοιάζει;

Μην ο καρπός απ’το δεντρί

που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,

κι έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, δε σώνει

μεσ’απ’ τον ίσκιο του να βγει;

Μην το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύχτα μέρα

και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;

Τι θες κι απ΄όλα τούτα τ’ αγαθά;

Πες. Τ’ άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

Διαβάτη,

μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.

 

Πυρπολικό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση,
αναζήτηση

Η πρώτη πετυχημένη πυρπόληση, της
τουρκικής ναυαρχίδας από τον Παπανικολή, στις 27 Μαΐου του 1821 στην Ερεσό.
Πίνακας του Κωνσταντίνου Βολανάκη.

Το λεγόμενο πυρπολικό πλοίο υπήρξε το
κατεξοχήν ιστιοφόρο καταδρομικό πλοίο στις
θαλάσσιες πολεμικές επιχειρήσεις των Ελλήνων κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Τα πυρπολικά ήταν παλιά πλοία, ή πλοία πολύ
φτηνής κατασκευής, γεμάτα με εύφλεκτα υλικά. Χρησιμοποιούνταν για να βάλουν
φωτιά σε εχθρικά πλοία ή να προκαλέσουν πανικό στο πλήρωμα τους. Αγκιστρώνονταν
πάνω στα εχθρικά πλοία και κατόπιν το πλήρωμα έβαζε φωτιά με αποτέλεσμα να
ακολουθήσει έκρηξη ή μεγάλη πυρκαγιά. Το πλήρωμα του πυρπολικού εγκατέλειπε το
πλοίο λίγο πριν αυτό εκραγεί.

// [Επεξεργασία] Ιστορική χρήση

Τα πυρπολικά πλοία, μεγάλα ή συνηθέστερα μικρά
σκάφη, ήταν σε χρήση ήδη από τη αρχαιότητα, με πιο γνωστή περίπτωση εκείνη στην
Τύρο, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της από τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκεί όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν
εναντίον άλλων πλοίων, αλλά από τους κατοίκους της Τύρου για να κάψουν τον
ξύλινο μώλο που κατασκεύαζαν στη θάλασσα οι
Μακεδόνες προκειμένου να φτάσουν στην πόλη και να την καταλάβουν. Η παλαιότερη
αναφορά που έχουμε για χρήση πυρπολικών εναντίον εχθρικών πλοίων αφορά τη χρήση
του από τους Συρακούσιους κατά του Αθηναϊκού στόλου. Μια άλλη γνωστή
ιστορική περίπτωση έρχεται από το έτος 208 μ.Χ., όταν ο Κινέζος πολέμαρχος Χουάνγκ
Γκάι χρησιμοποίησε ένα πυρπολικό γεμάτο με ξερά κλαδιά και λίπος για να καταστρέψει τον εχθρικό
στόλο στη Ναυμαχία των
Κόκκινων Λόφων.

Η εφεύρεση του «Υγρού Πυρός» από τους Βυζαντινούς το 673 μ.Χ. είχε ως
αποτέλεσμα την αύξηση της χρήσης των πυρπολικών. Αργότερα, κι άλλοι λαοί
χρησιμοποίησαν αυτοί την τεχνική, όταν διαδόθηκε. Τα χρόνια που ακολούθησαν τα
πυρπολικά ήταν εφοδιασμένα με σκοινιά βουτηγμένα στο λίπος και το μπαρούτι.
Θεωρούνταν αποτελεσματικά ενάντια στις γαλέρες. Κατά τις Σταυροφορίες η
χρήση τους ήταν πολύ διαδεδομένη. Οι Ρώσοι
κατέστρεψαν το Τουρκικό στόλο το 1770 στο Τσεσμέ με χρήση πυρπολικών. Τα
πλοία αυτού του τύπου σταμάτησαν να χρησιμοποιούνται τον 19ο αιώνα.

[Επεξεργασία]
Κατά την ελληνική επανάσταση

Το ελληνικό πυρπολικό κατά τον αγώνα του 1821 είναι πλέον σκάφος
επανδρωμένο με «έδρα» είτε συγκεκριμένο λιμάνι στο οποίο παρέμενε, είτε
ελεύθερο στο πέλαγος («πελαγίσιο») που αναζητούσε στόχο.

Κατά τη «πυρπόληση» έπρεπε να προσκολληθεί και να
προσδεθεί άρρηκτα με το εχθρικό πλοίο πολύ πολύ γρήγορα, στη συνέχεια να τεθεί
σ΄ αυτό «πυρ» και έγκαιρα να εγκαταλειφθεί από το πλήρωμά του. Είναι προφανές
ότι σε τέτοια επιχείρηση εκτός του θάρρους, της αποφασιστικότητας αλλά και της
ψυχραιμίας απαιτείτο και πλήρης συντονισμός ενεργειών Πλοιάρχου και πληρώματος.

Το Πυρπολικό του 21 οφείλει τη πρώτη του
κατασκευή στον Παργινό Ιωάννη Δημουλίτσα με
το παρωνύμιο «Πατατούκος», ο οποίος από μικρός δούλευε σε ψαριανά καράβια και
στα ταξίδια του γνώρισε τα μυστικά της κατασκευής των πυρπολικών. Στον Κων. Νικόδημο το
πυρπολικό πλοίο οφείλει την τελειοποίησή του.

Πρώτη επιτυχής χρήση του επανδρωμένου πυρπολικού
έγινε στις 27 Μαΐου 1821 στην Ερεσσό όπου οι Τούρκοι απώλεσαν ένα αξιόλογο πλοίο «γραμμής».
Αναδειχθείς πρώτος Πυρπολητής] ο Παπανικολής. Τότε ξένος παρατηρητής σημείωνε
«…τελικά οι Έλληνες βρήκαν το όπλο της Επανάστασης!» Μετά από αυτό το γεγονός
οι Πρόκριτοι εγκρίνανε μετατροπές παλαιών ιστιοφόρων σε πυρπολικά
εξαγοραζόμενα από τη τότε κυβέρνηση αντί 25.000 και 45.000 γρόσια
με ισόποση περίπου δαπάνη για τη μετατροπή τους.

[Επεξεργασία] Κατασκευή και τακτική

Τομή πυρπολικού. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα

Η μετατροπή γινόταν ως εξής: άνοιγαν κατα μήκος
του καταστρώματος σε κάθε πλευρά κυκλικά ανοίγματα («ρούμπους») και κάτω από το
καθένα έβαζαν πωματισμένα βαρέλια γεμάτα δυναμίτιδα. Ακόμα και τα ιστία
του πλοίου ήταν εμποτισμένα με πίσσα
και νάφθα ώστε να μεταπηδήσει γρήγορα η φωτιά. Κατά μήκος των
πλευρών του καταστρώματος και κάτω από αυτόν κατασκευάζονταν αγωγοί γεμάτοι με
εύφλεκτα μίγματα, ονομαζόμενοι «μίνες του μπαρουτιού» για τη μετάδοση της
φωτιάς από συγκεκριμένο σημείο (τη «μίνα της φωτιάς») στη πρύμη του σκάφους
όπου και το άνοιγμα του «άβακα» (πηδαλίου). Από αυτό το σημείο γινόταν και η
διαφυγή του πληρώματος (20-25 άνδρες) και η επιβίβασή τους σε ρυμουλκούμενη
λέμβο όταν ο κυβερνήτης παραμένοντας τελευταίος έθετε το «πυρ».

Οι επιθέσεις των πυρπολικών δεν γίνονταν μόνο σε
αγκυροβολημένους στόχους αλλά και μεσοπέλαγα, λόγω μεγαλύτερης ταχύτητας. Μετά
το περίφημο σήμα της επίθεσης «Με τη βοήθεια του Σταυρού επιτεθείτε!» πλησίαζαν
τον εχθρό με τη πλώρη από τη προσήνεμη πλευρά -δηλαδή από εκεί που φύσαγε ή
ήταν ο κυματισμός ώστε να βοηθηθεί η προσκόλληση- και γρήγορα με
«κόρακες» (=γάτζους) εξασφάλιζαν την αγκίστρωση. Το πλήρωμα του εχθρικού
σκάφους καταλαμβάνονταν συνήθως από πανικό και καμία αντίσταση δεν πρόβαλε αλλά
έτρεχε να σωθεί.

Από του 1824 όμως που άρχισε η
παρέμβαση του αιγυπτιακού στόλου, οι συνθήκες χρήσης των πυρπολικών ήταν
δυσμενέστερες και τούτο διότι τα αιγυπτιακά πληρώματα ήταν εκπαιδευμένα και
συγκροτημένα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα κυρίως του γαλλικού στρατού και ναυτικού.
Πάντως τα πυρπολικά εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται ακόμη και όταν η Ελλάδα
απέκτησε τα πρώτα πραγματικά πολεμικά, τη φρεγάτα «Ελλάς» και το ατμοκίνητο «Καρτερία», τα οποία
κατέστησαν το πυρπολικό δευτερεύον.

[Επεξεργασία] Πυρπολήσεις

Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού αγώνα του 1821 έγιναν 59
επιθέσεις με πυρπολικά από τις οποίες οι 39 ήταν επιτυχείς, 19
απέτυχαν και 1 αμφισβητείται.

Επιτυχείς ήταν: – του Γέροντα, του Νταρ
Μπογκάζ και της Σάμου (πλοίαρχος Γ. Βατικιώτης), – της Τενέδου (πλ. Γ.
Βρατσάνος), – της Σούδας (πλ. Α. Βώκος), – Μεθώνης (Α. Δημαμάς), – Γέροντα (Γ.
Θεοχάρης), – Μυτιλήνης (Δ. Καλογιάννης), – Αγ. Μαρίνας, Σάμου, Τενέδου και Χίου
(Κ. Κανάρης), – Ιθάκης, Μεσολογγίου (Α. Καράβελας), – Κάβο ντ΄ Όρο, Καρπάθου
(Γ. Ματρώζος), – Σάμου (Λέκας Ματρώζος), – Γέροντα, Κάβο ντ΄ Όρο, Μιλήτου και
Σάμου (Λ. Μουσούς), – Αλεξάνδρειας, Κάβο ντ΄ Όρο, Μεσολογγίου (Μ. Μπούτης), –
Στενά Μυτιλήνης (Κ. Νικόδημος), – Ερεσού (Δ. Παπανικολής), – Μεθώνης (Α. Παυλής ή
Μπίκος), – Άθωνα, Γέροντα, Σπετσών, Χίου (Α. Πιπίνος), – Μεθώνης, Μεσολογγίου
(Γ. Πολίτης), – Σάμου (Δ. Ραφαλιάς), – Αλεξάνδρειας, Μεθώνης, Μεσολογγίου (Μ.
Σπαχής), – Μεθώνης, Νταρ Μπογκάζ (Δ. Τσάπελης).

Αποτυχούσες: – Κάβο-Μελέχα (Α. Βώκος), –
Λέσβου και Γκλαρέντζας (Θ. Βώκος), – Μεσολογγίου (Α. Δημαμάς), – Ερεσού (Γ.
Θεοχάρης), – Ερεσού (Γ. Καλαφάτης), – Κρήτης (Γ. Ματρώζος), – Κάβο Μελέχα, Κάβο
Ματαπά (Μιχ. Μπουντούρης), – Λέσβου, Φωκαίας (Θ. Μπρέσκας), – Μεθώνης (Α.
Πιπίνος), – Χίου, Σπετσών, Σάμου, Κρήτης και Μυτιλήνης (Α. Ρομπόσης), – Σάμου
(Π. Σπαχής), και – Σάμου (Δ. Τσάπελης).

Αμφισβητήσιμες: Μία, κατά τη Ναυμαχία της Σούδας
(Α. Δημαμάς)

Ευνόητο ότι στα επαναλαμβανόμενα παραπάνω μέρη οι
επιχειρήσεις έγιναν σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Από τους Πλοιάρχους των Πυρπολικών σκαφών
περισσότερο τιμήθηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης ο οποίος και πέθανε ως
Πρόεδρος της τότε Οικουμενικής Κυβέρνησης. Κάποτε όταν τον ρώτησαν πως έκανε το
κατόρθωμα της Χίου, όπου πυρπόλησε την οθωμανική Ναυαρχίδα, απάντησε: «Είπα,
Κωνσταντή, θα πεθάνεις»!

 

Πυρπολικό

Από την Live-Pedia.gr

Ήταν μικρό πολεμικό πλοίο, που το χρησιμοποιούσαν
για την πυρπόληση ξύλινων καραβιών κι ολόκληρων στόλων. Οι αγωνιστές του 1821
έκαναν τα πυρπολικά ένα από τα αποτελεσματικότερα όπλα κατά του τουρκικού
ναυτικού, και του προκάλεσαν τεράστιες ζημιές, σε όλη τη διάρκεια της Ελληνικής
Επανάστασης.

Τα πυρπολικά χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το
17ο αιώνα. Οι Έλληνες έμαθαν από τυχαίο γεγονός τη χρήση τους κι εξελίχθηκαν
στους καλύτερους πυρπολητές του 19ου αι. Ο κυριότερος από τους πρώτους πυρπολητές
μας ήταν ο Παπανικολής.

Στο καράβι που έμελλε να γίνει πυρπολικό, άνοιγαν
δύο οπές, κάτω από τις οποίες έβαζαν βαρέλια με πυρίτιδα που συνδέονταν με
αγωγούς (τις μίννες του μπαρουτιού), που μετάφεραν τη φωτιά μέχρι το μπαρούτι.
Το πλοίο, είτε αφηνόταν τελείως μόνο του είτε κατευθυνόταν από κάποιον προς το
μέρος του σταθμευμένου στόλου. Όταν ερχόταν σ’ επαφή με τα ξύλινα πλοία τους,
έβαζε φωτιά, που συχνά μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρο στόλο. Τα πυρπολικά
είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος για τα τουρκικά, βαριά και δυσκίνητα καράβια
και πρόσφεραν πάρα πολλές υπηρεσίες στον εθνικό αγώνα.

Μια συνηθισμένη μέρα

Δύο σενάρια:

1. Μια συνηθισμένη μέρα

2. Τρία αυγά στρουθοκαμήλου

.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λευκωσία 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

Πρόσωπα:

 

1. Δασκάλα (σήμερα 60 χρόνων και πριν από τριάντα πέντε χρόνια)

 

9. Ανιψιός (περίπου τριάντα χρόνων)

 

1. ΟΗΕς Α
2. ΟΗΕς  Β
3. Τούρκος αξιωματικός
4. Τουρκοκύπριος συνοδός
5. Δασκάλα β και γ

 

35 παιδιά του Δημοτικού όλων των τάξεων, έξι ως δώδεκα χρονών

 

 

 

 

 

 

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Ο νεαρός, γύρω στα τριάντα, σύγχρονος νέος σύγχρονο ντύσιμο, σε απροσδιόριστη αίθουσα, δίπλα σε ένα κασόνι, ο υπεύθυνος με την άσπρη μπλούζα του επεξηγεί κάτι. Πάγκοι με άλλα κασόνια, κόκαλα. Δεν ακούμε τι λένε. Πέφτουν οι τίτλοι.

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ  (Μέρα με έντονο ήλιο)

 

Ο νέος άντρας στην αυλή. Αυλή του Ινστιτούτου Γενετικής. Βάζει τα γυαλιά του, μοντέρνα γυαλιά του ήλιου, τηλεφωνεί. Φαίνεται η Επιγραφή του Ιδρύματος.

 

-Ναι θεία, σε λίγο θα τα πάρουμε. Ναι, νόμιζα ότι θα πήγαινε Παρασκευή, αλλά τακτοποιήθηκαν όλα.

 

Ο γέρος μου; Ναι!  του το είπα. Θα έρθει από κει μόλις βρει δύναμη. Πρέπει ακόμα να κανονίσει με τον παπά για την κηδεία.

 

Λοιπόν, έρχομαι εκεί.

 

Πως να ‘ναι; Κόκαλα. Έχει μια τρύπα στο μέτωπο.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Η γυναίκα γύρω στα εξήντα αφήνει το τηλέφωνο. Βγαίνει αλαφιασμένη έξω. Κάτι λέει στη γειτόνισσα, επιστρέφει. Κανονίζει το τραπέζι της σάλας, δίπλα στη μικρή βιβλιοθήκη, βάζει τέσσερα κεριά, την εικόνα της Παναγίας, η γειτόνισσα επιστρέφει με ένα εικόνισμα, του Εσταυρωμένου, ανάβει κάρβουνα στο καπνιστήρι και βάζει καρβουνάκι του θυμιατού. Τα ανάβουν. Βάζουν την εικόνα του εσταυρωμένου να ακουμπά δίπλα στα βιβλία, ξεχωρίζουν δυο τρεις τίτλοι: Η Ιστορία της Κύπρου, Αιολική Γη κ.λπ.

 

Κάθονται και περιμένουν.

 

Εξηντάχρονη: Έχει μια τρύπα στο μέτωπο, μου είπε ο Ανδρέας. Τον εκτέλεσαν.

 

Η εξηντάχρονη προσηλώνεται στη φλόγα του κεριού, αφαιρείται.

 

Φλας μπακ

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Περπατάει, τριάντα πέντε χρόνια πιο μπροστά. Κατεχόμενο Ριζοκάρπασο

 

Ένα λαντρόβερ του τουρκικού στρατού αδειάζει, σαν σακιά με πατάτες, τρεις άντρες, είναι φανερό ότι είναι εγκλωβισμένοι που τους κακοποίησαν. Οι τρεις απομακρύνονται φοβισμένοι. Αυτοκίνητο των Ηνωμένων Eθνών. Σταματά και τη βάζει στο αυτοκίνητο. Είναι μέσα δύο ΟΗΕδες.

 

Προχωρούν, το λάντρόβερ του τουρκικού στρατού σταματά και κάτι συζητούν με κάποιο που ακουμπά στο παράθυρο, ο ΟΗΕς δυσανασχετεί μα κάνει υπομονή.

 

Η κόπελλα του δείχνει τη φωτογραφία. Ο ΟΗΕς κουνά αρνητικά τη φωτογραφία. (ο διάλογος στα αγγλικά)

 

ΟΗΕς:

 

-Μου ξανάπες και την άλλη φορά.

 

Η κόπελλα:

 

-Αν μάθεις κάτι….

 

Ο ΟΗΕς, περιμένει το τουρκικό λαντ ρόβερ, που εκνευριστικά παραμένει ακίνητο, εκφράζοντας, με τον τρόπο του, ποιος είναι κυρίαρχος εδώ,  κάποια στιγμή πιέζει το κουμπί του ραδιοφώνου και ακούγονται τα γνωστά μηνύματα για εγκλωβισμένους και πρόσφυγες: Η οικογένεια Μαρκίδη, από τη Γιαλούσα, πληροφορεί τους δικούς της ότι είναι καλά. Ο Κώστας Αντωνίου από το Ριζοκάρπασο ειδοποιεί τους δικούς του ότι είναι καλά, η Κοραλία γέννησε καλά, την περασμένη Πέμπτη. Είναι κορίτσι και θα πάρει το όνομα Βασιλική.

 

Ο ΟΗΕς κλείνει το ραδιόφωνο.

 

Ο δεύτερος ΟΗΕς: (Ο διάλογος στα αγγλικά)

 

-Είσαστε στο Δημοτικό εσείς; Γιατί πάω στο Γυμνάσιο τις κόλλες με τη Φυσική.

 

Δασκάλα:

 

-Ναι, το ξέρω.

 

ΟΗΕς:

 

-Γιατί πάνε κι έρχονται οι κόλλες;

 

Δασκάλα:

 

-Τους λέει κάτι από το βιβλίο της Φυσικής ο φιλόλογος και ο Θεολόγος, που έμειναν. Ό,τι μπορέσουν. Μα τις ασκήσεις που λύνουν από το βιβλίο, τις παίρνει ο Ερυθρός Σταυρός στη Λευκωσία, εκεί στο Υπουργείο τα διορθώνουν και τα στέλνουν πίσω με παρατηρήσεις.

 

ΟΗες:

 

-Δεν έμεινε φυσικός στο Γυμνάσιο;

 

Δασκάλα:

 

– Ούτε Μαθηματικός.

 

Η γυναίκα φυλλομετρά τις κόλλες με τα μαθηματικά και τη φυσική. Διορθώσεις και παρατηρήσεις.

 

Ο δεύτερος ΟΗΕς:

 

-Τι γράφει εδώ;

 

Η γυναίκα του διαβάζει την παρατήρηση:

 

-Έχεις κατανοήσει το θέμα της επιτάχυνσης, και γνωρίζεις τους τύπους που πρέπει να εφαρμοστούν. Πρόσεξε όμως: όταν το όχημα…. Το διαβάζει ελληνικά αρχίζει να του μεταφράζει.

 

ΟΗΕς

 

-Λες αυτός ο μικρός να είναι ο επόμενος Αϊνστάιν;

 

Μπαίνουν στην αυλή του σχολείου.

 

Είναι ένα όχημα του τουρκικού στρατού.

 

Μια κοπέλα την πλησιάζει, πάει κάτι να της πει. Ο Τούρκος γνέφει επιτακτικά στην πρωταγωνίστρια να πλησιάσει. Αυτή δείχνει στην άλλη κοπέλα να μην μιλήσει τώρα.

 

Αποχαιρετά τον ΟΗΕ.

 

–         Να περνάτε από το σχολείο, του λέει.

 

Ο Τούρκος δείχνει τα νεύρα του γιατί δεν έτρεξε αμέσως. Τον πλησιάζει

 

ΤΟΥΡΚΟΣ:

 

-Έχουμε τίποτα για σήμερα (τουρκιστί). Ο Τουρκοκύπριος πάει να μεταφράσει όμως η Δασκάλα απαντά:

 

– Όχι. Όλα εντάξει. Είναι μια συνηθισμένη μέρα. Ο Τουρκοκύπριος μεταφράζει.

 

Ο Τούρκος εποπτεύει το σχολείο και την αυλή με ύφος κυρίαρχου.

 

Η άλλη κοπέλα τρέχει κοντά της.

 

-Το γυμνάσιο είπε η γιορτή να γίνει την πρώτη ώρα. Τέτοια ώρα δεν μας παρακολουθούν τόσο. Τα έχω ετοιμάσει, θα διαβάσει κάτι Αντρέας της Πέμπτης και θα πει ένα ποίημα η Αντιγόνη.

 

Την κοιτάζει πιο έντονα.

 

-Σου είπαν τίποτα οι ΟΗΕδες για τον αδελφό σου.

 

Νεύμα πικρό αρνητικό.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μερα)

 

Διάδρομος του σχολείου.

 

Από δυο τρεις τάξεις βγαίνουν οι μικροί, καμιά τριανταπενταριά παιδιά, τρέχουν όλα στην αίθουσα που περιμένει η Δασκάλα.

 

Στο διάδρομο μένει κάποια, η τρίτη δασκάλα του σχολείου, και κοιτάζει από το παράθυρο.

 

Η δασκάλα επεξηγεί. Γιορτή σήμερα παιδιά, είναι 28η Οκτωβρίου. Θα πούμε λίγα λόγια και μετά θα διαβάσει ένα κείμενο για τον αγώνα στην Αλβανία ο Αντρέας και θα πει ένα ποίημα η Αντιγόνη. Μετά θα κλείσουμε με τον εθνικό ύμνο. Προσοχή παιδιά θα τον πούμε πολύ σιγανά, δεν θα ακούγεται η φωνή μας έξω από την αίθουσα.

 

Η άλλη δασκάλα γράφει στον πίνακα

 

1. Εισαγωγή

 

2. Στο Μέτωπο (διήγημα)

 

3. Το ΟΧΙ της Πίνδου (ποίημα)

 

4. Εθνικός Ύμνος

 

Αμέσως μετά τα σβήνει.

 

Όλα γίνονται σαν θολά

 

Χάρτης της Ευρώπης, κρεμασμένος πάνω από τον πίνακα, εικόνα του 1940, παραδοσιακή, ως είθισται στις εκδηλώσεις των σχολείων.

 

Γράφει η δασκάλα

 

28 Οκτωβρίου 1940

 

ΟΧΙ

 

Αλβανική μεθόριος

 

Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία

 

Δείχνει στον χάρτη.

 

Η άλλη δίπλα μόλις γραφτεί κάτι το σβήνει

 

Βγαίνει ο μαθητής διαβάζει

 

Βγαίνει η μαθήτρια απαγγέλλει. Η άλλη κοπέλα μόλις αρχίζουν οι αναγνώσεις των μαθητών πάει στο παράθυρο και κοιτάζει.

 

Επιστροφή στο πλήρως ρεαλιστικό.

 

Ενώ απαγγέλλει η μαθήτρια το ποίημα για τις 28 Οκτωβρίου, μπαίνει τρομαγμένη η γυναίκα που ήταν στο παράθυρο του διαδρόμου.

 

–         Έρχονται

 

–         Η δασκάλα. Παιδιά στις τάξεις σας.

 

Είναι έκδηλο ότι θέλει να διακόψει αμέσως το τέταρτο και τελευταίο μέρος της γιορτής που είναι ο εθνικός ύμνος. Όμως τα παιδιά όρθια αρχίζουν το: Σε γνωρίζω από την κόψη. Τα χείλη κινούνται αλλά δεν ακούγεται τίποτα. Ο φακός εστιάζει στα παιδικά χείλη που κινούνται χωρίς φωνή. Τα παιδιά έχουν κατανοήσει ότι δεν πρέπει να ακουστεί οτιδήποτε όμως έχουν ένα πείσμα ότι και αυτό πρέπει να γίνει. Η δασκάλα, λίγο τρομαγμένη, τα ακολουθεί. Λέει και η ίδια τον ύμνο σιωπηλά.

 

Τρομαγμένη η γυναίκα ξανά

 

– Ήλθαν

 

Ο ύμνος διακόπτεται στο «Απ’τα κόκαλα βγαλμένη τον Ελλήνων ….».

 

-Γρήγορα στις τάξεις σας. Διπλώνουν τον χάρτη. Κατεβάζουν την εικόνα, τη βάζουν ανάποδα στο ράφι. Τρέχουν προς τις τάξεις, στο βάθος του διαδρόμου η φιγούρα του Τούρκου αξιωματικού με τρεις Αττίλες δίπλα του.

 

Επιστροφή στο σήμερα.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (Μέρα)

 

Σπίτι της εξηντάχρονης δασκάλας που προηγουμένως αναπολούσε. Ακούγεται κλάξον έξω. Σηκώνεται αλαφιασμένη. Τρέχει προς την έξοδο. Ο νεαρός, το κασόνι.

 

Στο μυαλό της: Εικόνα των παιδιών, τη στιγμή που λένε βουβά: Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη.

 

ΤΕΛΟΣ

 

 

 

 

ΤΡΙΑ ΑΥΓΑ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ

 

 

 

ΤΡΙΑ ΑΥΓΑ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ

Σκηνές εικονικής πραγματικότητας στην Κύπρο

 

 

 

Σενάριο: Σάββας Παύλου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2012

 

 

 

ΤΡΙΑ ΑΥΓΑ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ

Σκηνές εικονικής πραγματικότητας στην Κύπρο

Σενάριο: Σάββας Παύλου

 

Α.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. ΜΕΡΑ (ΑΠΟΓΕΥΜΑ)

Αγία Νάπα

Δειλινό, ο ήλιος πάει να δύσει. Οι καφετέριες, οι μπιραρίες, γεμάτες τουρίστες, πολλοί σε ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, σε αυτοκίνητα, με την κόκκινη πινακίδα του ενοικιαζόμενου οχήματος.

Από την άκρη του δρόμου προβάλλει ένα ζευγάρι, η γυναίκα καθισμένη στον γάιδαρο, ο άνδρας πεζός δίπλα της, δύο αίγες είναι δεμένες στο σαμάρι και ακολουθούν τον γάιδαρο. Ρούχα της δουλειάς, περασμένης δεκαετίας, η γυναίκα με μαντίλα, για λόγους προστασίας από τον ήλιο, ο άνδρας με ψάθινο καπέλο. Διασχίζουν τον δρόμο σιωπηλοί, εμφανής η κούραση της μέρας με τις γεωργικές ασχολίες στο περιβόλι τους.

Μια τουρίστρια λέει στο συνοδό της που κάθεται δίπλα της.

ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ

-It’s marvelous!

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑΣ

-Yes, it’s lovely!, της απαντά εκείνος, και φωτογραφίζει, φωτογραφίζει μέχρι που το ζευγάρι χάνεται στην άκρη του δρόμου.

Προηγουμένως, πριν χαθεί το ζευγάρι με τον γάιδαρο, δυο άλλοι τουρίστες παίρνουν τις φωτογραφικές και φωτογραφίζουν και αυτοί.

Το ζευγάρι φτάνει στο σπίτι, μπαίνει μέσα.

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ(ΜΕΡΑ – ΔΕΙΛΙΝΟ)

(ακούγεται μουσική με Πάριο, καψούρικη)

 

Η γυναίκα βγαίνει από το μπάνιο τυλιγμένη σε καλό μπουρνούζι, αρχίζει να φτιάχνει τα μαλλιά της με τον ζεστό αέρα.

 

ΑΝΔΡΑΣ (ανάβει το ηλεκτρικό):

-Αργείς, αργείς, έχουμε να πάμε Λευκωσία ακόμη.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

-Εντάξει είναι,  στο Χίλτον θα χαιρετούνε το ζευγάρι ως τις εννιά.

Μακιγιάρεται σαν σύγχρονη γυναίκα. Ντύνονται και οι δυο με μοντέρνα ρούχα.

ΑΝΔΡΑΣ:

-Αργούμε, αργούμε. Παντρεύεται η κόρη του Χατζηθεοδώρου, και του είμαστε υποχρεωμένοι. Πρέπει να πάμε στην ώρα μας.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

-Εσύ που δέχτηκες αυτή την προσφορά του Δημάρχου, κάθε απόγευμα να περνάμε από την πλατεία. Και τι μας δίνει; Ψίχουλα.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.  (ΜΕΡΑ, ο ήλιος μόλις έχει δύσει)

 

Βγαίνουν έξω, μπαίνουν σε ένα μερσεντές, ξεκινούν.

 

Β. ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ (Γύρισμα μέσα στο αυτοκίνητο)

 

Ένα ζευγάρι τουρίστες πλησιάζει

 ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ:

–A couple, a traditional couple was around there.  With a donkey and some coats. Please, where are they living;

ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ

-For some pictures, you know.

ΑΝΔΡΑΣ. (τους δείχνει μπροστά και παραπλανητικά)

-This way.

Ξεκινά το αυτοκίνητο με νεύρο, απομακρύνονται

ΑΝΔΡΑΣ

-Δεν γαμιέστε!

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Όλοι λένε ότι αυτή η βόλτα με το γαϊδούρι αρέσει στους τουρίστες, έχει πολλούς που κάθονται για να μας δουν να περνάμε. Το είπε και ο Δήμαρχος προχτές, στο Συμβούλιο. Να ζητήσεις αύξηση.

ΑΝΔΡΑΣ

Δεν γαμιέται, ας βρει άλλους.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μα τι λες τώρα, αρχίζουν πια τα έξοδα, ο Ανδρέας τελειώνει τον στρατό, του χρόνου θα πάει έξω, η μικρή μεγάλωσε κι αυτή. Γι αυτό τώρα που θα πας στο Άγιο Όρος, να περάσεις από την Τράπεζα στη Θεσσαλονίκη, θα καταθέσεις κι άλλα λεφτά, να πάρουμε ένα διαμέρισμα εκεί, να το ξεπληρώσουμε σιγά σιγά με τις δόσεις.

 

Το όχημα τρέχει για Λευκωσία. Έχει σκοτεινιάσει. Η γυναίκα σκεφτική:

ΓΥΝΑΙΚΑ

-Κι είχαμε τόση περιουσία στο Τρίκωμο.

Παίζει το κινητό. Η γυναίκα κοιτάζει την οθόνη του κινητού.

ΓΥΝΑΙΚΑ (προς τον άνδρα της)

-Η Αντρούλλα είναι, της ΠΟΓΟ.

Ανοίγει το τηλέφωνο.

Η κάμερα κινηματογραφεί το αυτοκίνητο όπως τρέχει στον κύριο δρόμο και ακούμε τους διαλόγους

 

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ:

-Νίκη, πρέπει αύριο το απόγευμα να πας στη συγκέντρωση στο Παραλίμνι. Θα διαβάσεις εσύ το χαιρετισμό της ΠΟΓΟ, εγώ θα είμαι στη Λευκωσία, στο συνέδριο για την επαναπροσέγγιση.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Που θα είναι;

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ:

-Στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Δημαρχείου. Παραλίμνι, στις 6. Να είσαι έτοιμη στη συζήτηση να πεις τις θέσεις μας.

ΓΥΝΑΙΚΑ;

-Ναι ξέρω

Επιστροφή στο αυτοκίνητο. Η μηχανή κινηματογραφεί εντός του οχήματος.

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: (Σαν να μη της έχει εμπιστοσύνη ότι τα ξέρει, της τονίζει)

– Να πεις τα βασικά. Ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αγαπημένοι, θα φτιάξουν μια Κύπρο με φωτεινό μέλλον, ευτυχισμένη. Αφήνοντας τα μίση και την έχθρα. Ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Α, και να πεις εναντίον του εθνικισμού, που μας κατέστρεψε.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

-Ναι ξέρω.

Ο άνδρας, με τον τρόπο του δείχνει ότι αυτά που ακούει είναι ανοησίες. Κάνει μια χειρονομία απαξιωτική ενώ ανοίγει το ραδιόφωνο. Ακούγεται: Με τα άγαλμα στο δρόμο, του Πουλόπουλου.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Εσύ και το σόι σου πάντα έτσι ήσασταν. Με τους παπάδες, ξεπερασμένοι. Εμένα η οικογένειά μου ήταν πάντα προοδευτική.

ΑΝΔΡΑΣ:

_ Σιγά.

Έχουν φτάσει στα πρώτα φώτα τροχαίας, μπαίνοντας στη Λευκωσία. Η κινηματογραφική μηχανή τραβά έξω απ’ το αυτοκίνητο, τα πρόσωπα φωτίζονται από τα φώτα των άλλων αυτοκινήτων και από τας φώτα τροχαίας.

 

ΓΥΝΑΙΚΑ:

-Δεν είμαστε εμείς που καταστρέψαμε τον τόπο.

ΑΝΔΡΑΣ:

-Σιγά.

Φαίνεται το Χίλτον, κίνηση

 

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ (φωτισμός ηλεκτρικός)

 Το ζεύγος των νεονύμφων δέχεται τα συγχαρητήρια των προσκεκλημένων. Ο άνδρας και η γυναίκα συγχαίρουν το ζεύγος,  παίρνουν την μπομπονιέρα, πίνουν κάτι, χαιρετούν κάποιους γνωστούς.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Να η Βασιλική. Με τον άντρα της έχουν δύο διαμερίσματα στην Αθήνα. Θα τη ρωτήσω, πως γίνεται αυτή η δουλειά, τώρα που θα πας Θεσσαλονίκη, πρέπει να ξεκινήσουμε κι εμείς. Να κανονίσουμε το πρώτο μας.

ΑΝΔΡΑΣ:

Θα έχουμε διαμέρισμα στην Ελλάδα κι εδώ δεν θά ’χουμε γρόσι. Γιατί;

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Μα χρειάζεται εξήγηση; Θα το έχουμε για ασφάλεια.

Ο άνδρας την κοιτά ερωτηματικά.

ΓΥΝΑΙΚΑ:

Τι δηλαδή; Να έρθουν οι βρωμότουρκοι να μου τα πάρουν πάλι;

 

Γ.

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εσωτερικό. Μέρα.

 

Παίρνουν τις αποσκευές, ο άνδρας ανοίγει το τηλέφωνο.

ΑΝΔΡΑΣ;

-Είμαστε εδώ στις αποσκευές, εμείς τις πήραμε, περιμένουμε τον Κώστα να του έρθουν κι αυτού.

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ;

-Ο Κώστας, πότε άρχισε με τα μοναστήρια.

ΑΝΔΡΑΣ;

-Όλοι κάποτε θα το νιώσουν αυτό. Ένα πενθήμερο έξω από τον κόσμο, στην ησυχία του Αγίου Όρους.

Προχωρούν προς την έξοδο.

 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. ΜΕΡΑ

Ένα λεωφορείο μικρό τους περιμένει. Φαίνεται και ο Κώστας να προχωρεί προς το μέρος τους βιαστικά, με μια βαλίτσα με τροχάκια και μια μικρή στον ώμο…

Μπαίνουν στο λεωφορείο. Ο υπεύθυνος του λεωφορείου μετρά, αφού κοίταξε ένα κατάλογο.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά, οκτώ, εννέα δέκα, έντεκα, δώδεκα, δεκατρία., δεκατέσσερα, δεκαπέντε, Προς τον οδηγό:

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Εντάξει, ξεκινάμε.

Προς τους υπόλοιπους:

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Λοιπόν σας καλωσορίζω. Μερικούς σας έχω ξαναδεί, όμως παλιοί και καινούργιοι θα περάσετε καλά, είμαι σίγουρος γι αυτό.

Αρχίζει το DVD να παίζει στην οθόνη.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

Προσέχτε, λοιπόν, σε λίγο θα αρχίσουν  να σας παίρνουν από το σπίτι σας, κανονικά θα πρέπει να είμαστε στην Ουρανόπολη, έτσι θα ξέρετε τι να απαντήσετε, ακόμη να περιγράψετε τι βλέπετε. Πρέπει να ξέρετε στο μοναστήρι, πότε τρώνε, που τρώνε και τι. Να την ώρα του φαγητού κάποιος καλόγερος διαβάζει από το ευαγγέλιο, δεν πρέπει το μυαλό του ανθρώπου να παρασυρθεί στην ύλη, ακόμα και την ώρα που τρώει πρέπει να σκέφτεται τη σωτηρία της ψυχής. Αυτά όλα πρέπει να τα μάθετε.

Το DVD αφηγείται;

Η Ουρανόπολη είναι η είσοδος για το Άγιο Όρος. Αφήνουμε τον κόσμο μας, για έναν άλλο κόσμο, της περισυλλογής, του προσκυνήματος και της προσευχής. Οι επισκέπτες του Αγίου Όρους θα πάρουν από εδώ τα διαμονητήριά τους και με το καραβάκι θα αναχωρήσουν για τη Δάφνη, το λιμάνι του Αγίου Όρους. Συνεχώς σκηνές από τη διαδρομή αυτή.

Ο Άνδρας κοιτάζει έξω από το λεωφορείο. Γυρίζει στο διπλανό του και του λέει.

ΑΝΔΡΑΣ;

– Σε δύο ώρες φτάνουμε, άλλος κόσμος, οι πιο όμορφες.

Εκείνος συνεχίζει να παρακολουθεί την οθόνη με προσοχή.

Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ;

-Δεν θέλεις να ξέρεις.

ΑΝΔΡΑΣ;

-Έχω ξαναπάει, απαντά.

Σιωπή.

ΑΝΔΡΑΣ;

-Δηλαδή, έχω ξαναδεί την ταινία.

Η ταινία συνεχίζει με τη Μονή Βατοπεδίου, τον ηγούμενο Εφραίμ, ακούγονται βυζαντινοί ύμνοι, κατάνυξη.

Ο συνοδός του λεωφορείου τονίζει.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Οι προσκυνητές παρακολουθούν τον όρθρο και τον εσπερινό. Δεν είναι αναγκαστικό, μα οι περισσότεροι παρακολουθούν. Προσέξτε! Ο όρθρος ξεκινά από τις τέσσερις, το πρωί. Και ο εσπερινός στις τέσσερις τ’ απόγευμα.

Κάποια στιγμή, αρχίζει να μοιράζει δώρα.  Εικονίτσες, κομπολόγια, βιβλία με ύμνους. Στον κάθε ένα από μια μικρή σακούλα.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Δεν θα πληρώσετε γι’ αυτά τίποτε, είναι μέσα στο πακέτο της εκδρομής. Το γραφείο μας κάνει καλά τη δουλειά του πάντα. Θα τα δώσετε στους δικούς σας, ενθύμιο του Αγίου Όρους.

Κάποιος λέει ενθουσιασμένος, κοιτάζοντας από το παράθυρο.

-Φτάνουμε.

Η πινακίδα γράφει: Πλακόεγραντ.

Το DVD συνεχίζει: βυζαντινός ύμνος, εικονοστάσι, αφηγείται το θαύμα του Αγίου Νικόλαου..

Το λεωφορείο αρχίζει να μειώνει ταχύτητα. Μπαίνει στην αυλή ενός ξενοδοχείου. Από την είσοδο του ξενοδοχείου εξέρχονται διάφορες πανέμορφες Βουλγάρες και άλλες για να τους προϋπαντήσουν. Ντυμένες προκλητικά, ναζιάρες.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ:

-Στο πακέτο που σας προσφέρει το γραφείο μας, υπάρχει και μια εκδρομή σε ιαματικά λουτρά, είναι υγιεινά…και διεγερτικά, και μια εκδρομή στη θάλασσα, στη Βάρνα. Να περάσετε καλά.

Κατεβαίνουν από το λεωφορείο, οι γυναίκες τους πλησιάζουν.

 

ΤΕΛΟΣ