Πολωνοί εργάτες, μη φοβάστε

«Θα ζήσουμε, λοιπόν, κάποια περίοδο ιλαροτρογωδίας»

Τώρα που το ΑΚΕΛ αποχωρεί και ο Χριστόφιας φεύγει αφήνοντας πίσω του συντρίμια (σε όλα τα επίπεδα: θεσμικά, οικονομικά, στο Κυπριακό κ.λπ.) είναι καλό να επαναφέρουμε ένα άρθρο που γράφτηκε πριν από πέντε χρόνια, περίπου, άμα τη ανόδω του ΑΚΕΛ στην εξουσία, και σάρκαζε, από τότε, τις εξελίξεις. Ομολογώ ότι το έρθρο δεν είχε προαποτυπώσει την έσχατη κατάντια που φτάσαμε και θα φτάσουμε -μην ξεχνάμε ότι ο Χριστόφιας έχει ακόμη δύο μήνες εξουσία και πολλά ανεκδιήγητα και απρόσμενα μπορούν να συμβούν, που θα επιτείνουν την κατάρρευση. Το άρθρο, το αφιερώνω στους παλιούς συντρόφους μου, που σε ένα κρεσέντο ηλιθιότητας, γιόρταζαν…. την άνοδο της εργατικής τάξης στην εξουσία!!!!  και άλλες ανοησίες. Αν καταλάβαιναν πόσες δυνάμεις του διεθνούς κατεστημένου εργάστηκαν για να ανεβάσουν τον Χριστόφια στην εξουσία δεν θα έλεγαν αυτές τις ηλιθιότητες. Όμως η μόρφωση από μπροσούρες παράγει πολλά κακέμφατα.

Στο άρθρο μας τώρα, με τίτλο: Πολωνοί εργάτες, μη φοβάστε, που δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο, δέκα, περίπου, μέρες μετά την επικράτηση του Χριστόφια.

ΠΟΛΩΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ

 

            Βράδυ της προπερασμένης Κυριακής, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών. Σε ένα εστιατόριο της Λευκωσίας βρίσκονταν τέσσερις Πολωνοί, οικονομικοί μετανάστες, που προσπάθησαν για καλύτερη τύχη στην Κύπρο και τώρα δούλευαν στο σερβίρισμα ή στην κουζίνα. Στο δρόμο άρχισε να γίνεται πανζουρλισμός, ένα κόκκινο ποτάμι άρχισε να πλησιάζει, σημαίες, σφυροδρέπανα, φωνές. Με επινίκια τραγούδια και συνθήματα. Ρώτησαν τι γινόταν κι όταν έμαθαν την ιδεολογία του κόμματος του νέου Κύπριου προέδρου, όταν βγήκαν έξω από την ταβέρνα και είδαν τις κόκκινες σημαίες και τα σφυροδρέπανα, οι Πολωνοί τρομοκρατήθηκαν κυριολεκτικά. Τα σύμβολα που έβλεπαν, η ιδεολογία που καταδήλωναν και όλα τα σχετικά παρέπεμπαν στις εμπειρίες τους από την Πολωνία, στις δοκιμασίες της χώρας τους όταν ήταν ενταγμένη στο φιλοσοβιετικό μπλοκ, υπενθύμιζαν τις εξοντώσεις και την καταπίεση που πέρασε ο λαός τους κατά την περίοδο του σταλινικού καθεστώτος. Και πράγματι ήταν πολύ βαρύ για τους Πολωνούς  να βρουν στην Κύπρο ένα παρόμοιο καθεστώς με αυτό που βασάνισε την πατρίδα τους για αρκετές δεκαετίες και από το οποίο απηλλάγησαν ύστερα από μύριες δυσκολίες, αγώνες και θυσίες.

            Πιστεύω λοιπόν ότι η Επιτροπή που συγκροτήθηκε για τα δικαιώματα των μεταναστών και, λίγο πριν από τις εκλογές,  οργάνωσε τη γνωστή εκδήλωση με τα επεισόδια έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών, πρέπει να πλησιάσει τους Πολωνούς εργάτες της Κύπρου και να τους ηρεμήσει, γιατί και οι κοινοτικοί οικονομικοί μετανάστες από την Πολωνία έχουν ψυχή. Πρέπει να τους εξηγήσει ότι δεν πρέπει να φοβούνται, η επέλαση επί των χειμερινών ανακτόρων του Τσάρου αναβάλλεται, ο καπιταλισμός θα δουλέψει ρολόι στην Κύπρο.

            Πράγματι βγήκαν παλιά τραγούδια, συνθήματα και σύμβολα από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας για τα επινίκια των εκλογών της προπερασμένης Κυριακής. Χωρίς περιεχόμενο και χωρίς νόημα πια. Ετεροχρονισμένα υπόλοιπα συμβολοποιήσεων που δημιούργησαν παρελθούσες δεκαετίες για παλιές δοκιμασίες και αγώνες, σήμερα όμως αποτελούν αγκυλώσεις του μυαλού και καθηλώσεις συναισθημάτων. Η Ιστορία τα έχει αδειάσει, αποτελούν πια κακέκτυπα και περιτυλίγματα κενά. Γιατί αυτά τα σύμβολα, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, σήμαιναν ότι αλλάζει το κοινωνικό καθεστώς της χώρας, ότι αυτή εντάσσεται στο σοβιετικό στρατόπεδο, ότι η χώρα αποτελεί νέα έπαλξη εναντίον του αμερικανικού ηγεμονισμού. Το σοβιετικό στρατόπεδο όμως έχει καταρρεύσει, το κυριότερο: το καθεστώς της ελεύθερης οικονομίας παραμένει. Όσον αφορά  την ανάδυση της πάλης εναντίον του αμερικανικού ηγεμονισμού νομίζω ότι τα πράγματα εξελίσσονται ανάποδα στην Κύπρο και με τη νέα πολιτική πρωτοκαθεδρία διαβλέπω ενίσχυση του αμερικανικού παράγοντα.

            Η κάθε εποχή και ο κάθε τόπος έχει τα δικά του απελευθερωτικά αιτήματα γιατί εκφράζουν τις σημερινές συνθήκες και τις αντιθέσεις του καιρού μας. Η πάλη για το ριζοσπαστικό, το απελευθερωτικό, το καινοτόμο και το αξιοπρεπές δίνεται στο Κυπριακό, στην αντιμετώπιση του θανατόπνοου τουρκικού επεκτατισμού και των μεθοδεύσεων της Νέας Τάξης εναντίον της Κύπρου. Εκεί θα κριθούν ποιοι είναι σύγχρονοι και απελευθερωτικοί κι όχι με παρωχημένα σύμβολα και νοοτροπίες που δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα στην οποία πολλοί και διάφοροι υποδύονται επαναστατικούς ρόλους. Ο μεγάλος Μαρξ το είχε τονίσει: την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Θα ζήσουμε  λοιπόν κάποια περίοδο ιλαροτραγωδίας.

            Αυτά θα εξηγήσω στους Πολωνούς εργαζόμενους στην αυριανή μου επίσκεψη στην ταβέρνα όπου δουλεύουν. Πολωνοί εργάτες μη φοβάστε, θα είναι η κατακλείδα μου. Τίποτα δεν αλλάζει στην κυπριακή κοινωνία. Και ταυτόχρονα θα τους εξηγήσω τις βασικές συνιστώσες του Κυπριακού, τι επιζητεί ο τουρκικός επεκτατισμός και πως. Είμαι σίγουρος ότι οι Πολωνοί θα καταλάβουν καλύτερα από τα κόκκινα, πράσινα και γαλάζια πατριωτάκια μου.