ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΓΚΑΙΤΕ

Με την ιδιότητα του ανθρώπου που είδε όλες τις ταινίες του Φ. Λανγκ, του Β. Βέντερς  και του Β. Χέρτσογκ καθώς και άλλων εξαιρετικών Γερμανών σκηνοθετών, με την ιδιότητα του ανθρώπου που διάβασε και χάρηκε εκατοντάδες βιβλία της γερμανόφωνης λογοτεχνίας (Γκαίτε, Σίλερ, Μαν, Κλάιστ, Ρίλκε, Μπρεχτ, Έσσε, Χάινε, Κάφκα κ.λπ.) και σκέψης (Μαρξ, Νίτσε, Χάιντεγκερ, Αντόρνο, Χάμπερμας, Χορκχάιμερ κ.λπ), με την ιδιότητα του ανθρώπου που εδώ και δεκάδες χρόνια διαβάζει κάθε καλοκαίρι  «παρα θιν’ αλός»  Οδύσσεια και Ιλιάδα από το πρωτότυπο,  που μελέτησε Προσωκρατικούς, Τραγικούς και Θουκυδίδη, με την ιδιότητα του ανθρώπου που ακούει σχεδόν κάθε μέρα Μπαχ και Μπετόβεν, αισθάνομαι την ανάγκη να σας πω δυο απλά λόγια:

Ότι εγώ ως αριστοκράτης του πνεύματος, του οποίου ο λόγος  στηρίζεται

α) στην αλήθεια

β) την ποιότητα και

γ) την αξιοπρέπεια,

οφείλω να τονίσω ότι η στάση σας -ενός αξιωματούχου, μάλιστα, του ανώτατου γερμανικού πολιτιστικού ιδρύματος στον τόπο μου- απέναντι στο θέμα  της Κύπρου και της τουρκικής κατοχής, δεν είναι παρά η στάση ημιμαθούς βαρβάρου, του οποίου τα επιχειρήματα στηρίζονται στον πολεμικό στόλο, τον στρατό και την πολεμική αεροπορία.

Σάββας Παύλου